لقمه گلوگیر

یک گل وقتی شاداب و با طراوت است که لقمه های پاک در اختیارش قرار بگیرد : آب پاک - خاک پاک. ما آدمها هم همینطور یعنی وقتی شاد و شاداب و سر زنده و سر حال هستیم که مواظب لقمه هایمان باشیم . لقمه هایمان پاک و طیب و طاهر باشد . برای همینه که قرآن می فرماید ( ولا تاکلوا اموالکم بینکم بالباطل) یعنی مردم لقمه های باطل را مصرف نکنید . چرا ؟ چون افسرده و نارحت و پریشان می شوبد .

اول خودت بعد دیگران

شما اول انگشت خود را در استمپ می گذاری و آن را جوهری می کنی و بعد پای یک قرارداد انگشت زده و آن را جوهری می کنی . یعنی تا این انگشت خود جوهری نشود نمی تواند برگ کاغذی را جوهری کند .

هندسه عالم هم همین است ما تا خود یک ویژگی و صفتی پیدا نکنیم نمی توانیم دیگران را دعوت کنیم تا آن ویژگی را داشته باشند.

قرآن نیز در مورد کسانی که مردم را دعوت به ویژگی هایی می کنند ولی خودشان آن ویژگی را دارا نیستند می فرماید: « لِمَ تَقولونَ ما لا تَفعَلون » چرا یک حرفهایی می زنید که خود انجام نمی دهید . (سوره صف آیه 2)

درست مثل سوزن که برای همه لباس می دوزد ٬ اما خود برهنه است یا مثل شمعی که اطراف خود را روشن می کند ٬ اما پای خودش تاریک است.

 

ارزش عقل

یک مداد اگر مغز نداشته باشد ٬ هیچ ارزشی ندارد ٬ فقط چوب است. ارزش یک مداد به مغز آن است. ارزش ما ادمها هم به مغز و عقل و خرد است. اگر این خرد و عقل را کنار بگذاریم و اهل حساب و کتاب نباشیم ارزشی ندارد ٬ فایده ای ندارد.

یکی از ناله های اهل جهنم این است: « اگر اهل تعقل و اندیشه بودیم  ٬ اگر اهل درک بودیم امروز اینجا نبودیم » سوره ملک آیه 10

حضرت علی (ع) نیز در حکمت 38 نهج البلاغه می فرمایند: ارزشمندترین بی نیازی عقل است و بزرگترین فقر بی خردی است.

 

بزنی٬ می خوری

توپ را که شوت می کنند و به آن ضربه می زنند بالا می رود اما پایی که ضربه می زند به عقب بر می گردد. این خود یک درس است . یعنی اگر به کسی البته به ناحق و نابجا ضربه ای بزنی آن که ضربه می خورد اوج می گیرد ولی تو که ضربه می زنی عقب می افتی و این یعنی بدی های تو به خودت بر می گردد. قران کریم می فرماید: «و ان اساتم فلها» یعنی بدی های شما به خود شما باز می گردد.

دیوار را ببین صبح که می شود ٬ سایه سیاه و دراز خود را به این طرف و آن طرف می اندازد ٬ اما نزدیک به ظهر که می شود همان سایه آرام آرام به خودش بر می گردد. 

 

 

شب ظلمانی

 

در یک شب تاریک و تار و ظلمانی که پیرامونت چاه و چاله هم زیاد باشد ٬ احتیاط میکنی ٬ می ایستی و حرکت نمی کنی تا وقتی یک روشنایی برایت پیدا شود. قران می گوید: اگر مطلبی برایت روشن نبود و تاریک و مبهم بود آنجا حرکت نکن ٬ آنجا هم بایست ٬ زود قضاوت و داوری نکن تا برایت رو شن شود . ( ولا تقف ما لیس لک به علم) چیزی که به آن آگاه نیستی و اطلاعی از آن نداری دنبال نکن ٬ چون آسیب می بینی. (اسرا 36)

 

 

 

 

همنشینی

زغالهای خاموش را کنار زغالهای روشن می گذارند تا روشن شوند٬ چون همنشینی اثر دارد. ما هم مثل همان زغالهای خاموشیم ٬ پس اگر در کنار کسانی بنشینیم که روشنند٬ نورانیتی دارند و گرمایی دارند٬ ما هم به خاطر همنشینی با انها روشنی می گیریم و گرنه در قیامت حسرت می خوریم که چرا با دوست بد و گمراه رفاقت کردم

یکی از حرفهای اهل جهنم همین است {یویلتی لیتنی لم اتخذ فلانا خلیلا} یعنی ای کاش با فلانی رفیق نبودم و با او نشست و برخواست نمی کردم او تاریک بود و مرا هم تاریک کرد. {سوره فرقان آیه 28}

امیر المومنین (ع) در حکمت 293 نهج البلاغه می فرمایند : همنشین بی خرد نباش که کار زشت خود را زیبا جلوه می دهد و دوست دارد تو همانند او باشی.

دلا یار بد ٬ بدتر بود از مار بد                 مار بد تنها اگر بر جان زند              یار بد بر جان و بر ایمان زند

مثل برف

برف را ببین اگر تند و شلاقی ببارد٬ نمینشیند. برف وقتی می نشیند که آرام و نرم ببارد. حرف هم مثل برف است ٬ اگر به قول قران کریم نرم و لین باشد بر دل می نشیند و دلنشین خواهد بود . به همین خاطر خداوند به موسی و هارون فرمود: حال که پیش فرعون می روید با او نرم سخن بگویید.{فقولا له قولا لینا } یعنی اگر تند و خشن بگویید او بر نمب تابد و بر دل سنگ او نخواهد نشست